O rejonie
Geyikbayiri to największy rejon wspinaczkowy w Turcji. Znajduje się w południowo-zachodniej części kraju, około 25 kilometrów od turystycznej Antalyi. Rejon składa się z kilku murów skalnych, z których najdłuższy ma około 1,5 kilometra długości. Łącznie znajdziecie tutaj około 900 dróg w trudnościach od 4 do 9a.
Średnia długość dróg to 20-35 metrów, ale jest też kilka mega dróg, których długość sięga aż 50 metrów! Wspinanie w Geyikbayiri jest naprawdę zróżnicowane. Odwiedzając tej rejon możecie liczyć zarówno na drogi po krawądkach, klamach i tufach, piony i przewieszenia, drogi wymagające siły, odpowiedniego rozstawienia, ale również delikatnego, czujnego skradania się po niemal niewidocznych stopniach.
Obicie dróg jest wyjątkowo dobre zarówno pod kątem użytego sprzętu, jak i gęstości wpinek. Na nowszych drogach można poczuć się jak na panelu.
Jak pisaliśmy wyżej drogi są dość długie, więc polecamy linę 80-metrową i około 20 ekspresów. Topo autorstwa Öztoürka Kayıkcı jest do nabycia na kempingu Josito i Flying Goat. Rejon Geyikbayiri leży na wysokości 500 m n.p.m. i tutejszy klimat jest nieco chłodniejszy i mniej wilgotny niż klimat Antalyi. Najlepszy sezon na wspinanie trwa od początku października do maja, chociaż z doświadczenia wiemy, że nawet w listopadzie wspin w nasłonecznionych sektorach nie był możliwy. Największe prawdopodobieństwo opadów wypada na grudzień i styczeń.
Jeszcze kilka praktycznych spraw
Dojazd do Geyikbayiri
Najwygodniejszą i najszybszą opcją transportu z Polski jest lot do Antalyi. My znaleźliśmy loty bezpośrednie z Warszawy i Katowic. Znamy 3 możliwości dotarcia z Antalyi do Geyikbayiri:
1/ transfer z lotniska na kemping – w przypadku Josito (ale też innych kempingów) można zamówić taki transfer przed przylotem do Turcji. My byliśmy większą grupą i zapłaciliśmy 10 euro za osobę. Przy grupach od 1 do 4 osób cena wynosiła 40 euro.
2/ wypożyczenie samochodu – indywidualnie albo przez kemping. Na lotnisku w Antalyi funkcjonują popularne europejskie wypożyczalnie m.in. Europcar, Enterprise, Hertz.
3/ transport publiczny – nie korzystaliśmy, więc nie podajemy szczegółów, żeby nikogo nie wprowadzić w błąd. Na pewno się da i jest to najtańsza, ale najbardziej skomplikowana opcja.
Zakwaterowanie
W pobliżu sektorów wspinaczkowych jest kilka kempingów, na których dostępne są domki i miejsca pod namiot. My zatrzymywaliśmy się na kempingu Josito oraz The Land.
Josito
Znaleźliśmy tutaj wszystko, czego każdy wspinacz potrzebuje:
- noclegi w przyjemnych bungalowach
- transfer z lotniska
- możliwość korzystania ze wspólnej kuchni
- pożywne śniadania – jest 6-7 opcji śniadań w cenach około 5 euro (śniadanie jest wliczone w cenie noclegu w domkach lub przyczepach)
- pyszne obiado-kolacje (codziennie są dwa dania do wyboru, jedno wege, drugie mięsne – ceny 8-10 euro)
- zimne piwo
- możliwość wypożyczenia samochodu
- piękne widoki
- bliskość skał (w najbliższy sektor jest dosłownie minuta)
- fajny, wspinaczkowy klimat
The Land
Bardzo klimatyczny kemping z możliwością korzystania z sauny czy studia yogi, które mieści się w osobnym budynku. Do dyspozycji mamy dzieloną, w pełni wyposażoną kuchnię. Na kempingu nie ma jednak możliwości skorzystania z gotowych posiłków. Domki są nieduże, ale bardzo przytulne.
Strefa czasowa
UTC +3:00
Waluta
Walutą obowiązującą w Turcji jest lira turecka. Polecamy zabrać euro albo dolary i wymienić je na miejscu. Kantory są na lotnisku i w Antalyi.
Bankomaty
Jeśli korzystacie z kont walutowych np. Revolut dobrą opcją jest po prostu wypłacenie pieniędzy w bankomacie. Na wylocie z Antalyi jest ATM Park – tutaj.
Sklepy
W Geyikbayiri udało nam się znaleźć jeden sklepik, który polecili nam na kempingu. Asortyment dostępny w sklepie jest bardzo szeroki: kawa, herbata, owoce, przyprawy, pasta do zębów, ser wegański, tofu i… nawet żywy kanarek w klatce. Drugi sklepik bardziej alkoholowy znajdziecie tutaj.
Większe markety znajdują się w Antalyi.
Ubezpieczenie
Jak na każdy wyjazd sportowy polecamy wykupienie ubezpieczenia. My korzystamy z Alpenverein, które obejmuje szeroki wachlarz sportów i jest honorowane na całym świecie.
Sektory wspinaczkowe w Geyikbayiri
Poniżej znajdziecie opis sektorów, w których się wspinaliśmy.
Koridor
Koridor jest jednym z najmłodszych sektorów w Geyikbayiri, w którym cały czas wyznaczane są nowe drogi. Kanion jest idealnym miejscem na gorące dni, bo jego prawa ściana jest cały dzień w cieniu, a lewa jest nasłoneczniona w godzinach popołudniowych. Znajdziecie tutaj pionowe lub lekko połogie drogi w wycenach od 5 do 8a. Najdłuższe mają do 30 metrów. Właściwie wszystkie drogi, w które się wstawialiśmy bardzo nam się podobały – niezależnie czy było do 5c czy 7a.
Polecane drogi
- Belgeli, 5b
- Porthos, 5c
- Athos, 5c
- Aramis, 6b
- Marla, 6b
- Patlican, 6c+
- Euro 7, 7a+
Podejście
Parkujemy samochód na zatoczce przy zjeździe do restauracji Alabalik. Podczas naszego pobytu przy tej zatoczce był też stragan z warzywami. Przechodzimy przez ulicę i idziemy wzdłuż szutrowej drogi. Po lewej stronie mijamy kemping z domkami i podążamy ścieżką prosto, potem na rozwidleniu w prawo. Po kilku minutach spaceru między drzewami dochodzimy do skał. Trzymamy się blisko nich szukając wąskiego przesmyku z przymocowaną liną i 3-metrową stalową drabinką. Wspinamy się ostrożnie i przeciskamy między skałami. Po chwili jesteśmy na miejscu.
Trebenna West
To jeden z najbardziej widowiskowych sektorów, w jakich mieliśmy okazję się wspinać. Traficie tutaj na piony i przewieszenia, tufy, klamy, ale też i krawądkowe drogi. Wielkie kolumny, groty i tufy dają możliwość trójwymiarowego wspinania. Całość ma wystawę północno-zachodnią, więc przez cały dzień możecie tutaj liczyć na cień. Jest tutaj spora kumulacja trudniejszych dróg w wycenach powyżej 7a, ale propozycji dla początkujących również nie zabraknie. Znajdziecie tutaj drogi do 40 metrów długości.
Polecane drogi
- Flower Tower, 5c
- Aquaduct, 6b
- Arkadan, 6b+
- Latte Tsunami, 6c
Podejście
Wyruszamy z kempingu Josito szutrową drogą w stronę strumienia. Gdy do niego dotrzemy idziemy w prawo przez około 70 metrów i przechodzimy po kamieniach przez strumień. Podążamy ścieżką mając skały po naszej lewej stronie. Pod koniec ścieżka idzie zakosami pod górę. Trebenna West rozciąga się po lewej stronie.
Barbarossa, Ottoman, Poseidon
Te ściany są częścią większego sektora Mevlana. Charakteryzują się bardzo długimi drogami, nawet do 40 metrów. Ze względu na południową wystawę ten sektor polecamy na chłodne lub pochmurne dni. Trudność dróg, w które się wstawialiśmy wynikała głównie z ich długości oraz ciągowego charakteru. Jest to naprawdę ściankowe wspinanie po dobrych chwytach, gdzie nie ma skumulowanych trudności w jednym miejscu.
Część sektora Poseidon jest zacieniona po 15.00.
Polecane drogi
- Barbarossa, 5c+
- Festival 5c+
- Souvenir Malgache, 5c+
- Tas Ocagi, 6a
- Sems’in Ruchu, 6a
- King Crimson, 6a
- Hurrem Sultan 6b
- Brio de Flamenco 6b+
- Demavent, 6c
- Bagdad Cafe, 6c
- Semazen 6c+
- Sairlerin Sultani (ext.) 7a+
- Toros, 7a+
- Montenegro 7b
Podejście
Parkujemy samochód na zatoczce przy zjeździe do restauracji Alabalik. Przechodzimy przez ulicę i idziemy wzdłuż szutrowej drogi. Po lewej stronie mijamy kemping z domkami i podążamy ścieżką prosto, na rozwidleniu skręcamy w lewo. Podążamy ścieżką między drzewami i krzaczkami aż dojdziemy pod skały.
Ruzgarli Bahce
Mimo trudnych dróg (głównie 7a-7b), to chyba nasz ulubiony sektor ze względu na bardzo zróżnicowane wspinanie, wygodne miejsce do asekuracji oraz ładny widok. Jest tu dosłownie kilkanaście linii, ale zachęcamy do odwiedzenia tego sektora, bo drogi są naprawdę piękne. Najtrudniejsze miejsca są bardzo techniczne i nie wymagają nadprzyrodzonej siły;)
Polecane drogi
- Flying Dutchman, 6b
- Ce n’est possible, 6c
- Ruzgarli Bahce, 6c+
- Otolastik, 7a
Podejście
Jadąc lub idąc główną drogą w stronę wioski Geyikbayiri skręcamy w lewo za znakiem Pinar Alabalik i zjeżdżamy w szutrówkę. Po dotarciu do końca drogi schodzimy w lewo na kamienistą ścieżkę, którą przekraczamy koryto wyschniętej rzeki. Dalej podchodzimy ścieżką pod górę i jesteśmy na miejscu.
Left Cave, Right Cave, Turkish Standard
Sektory wspinaczkowe położone tuż przy kempingu Josito. Cieszą się sporą popularnością, przez co część dróg jest nieco wyślizgana. Mimo, iż nie jest to część głównego muru w rejonie, to zdecydowanie warto odwiedzić te sektory. Drogi są głównie pionowe i bardzo techniczne, zwłaszcza w Turkish Standard. W jaskiniach znajdziecie mniej standardowe drogi z ciekawymi przewinięciami. Część z nich w niskich trudnościach.
Polecane drogi
- Havensgate 5a
- California Dreaming 6a+
- Mogli 6a+
- Pathfinder 6a+
- Adka Ozlem 6b+
- Mission to Mars 6c+
Podejście
Jedno z najłatwiejszych podejść pod skały jakie znamy. Z parkingu pod kempingiem Josito pod ścianę idzie się dosłownie dwie minuty.
Alabalik
Ciekawy sektor z dużą ilością dróg w przewieszeniu, idealny na deszczowe dni. Jest szansa na trójwymiarowe wspinanie z użyciem tuf i stalaktytów. W głównym sektorze drogi są bardzo długie i mają charakter ciągowy. Na Alabalik Balkon drogi są krótsze, ale również bardzo ciekawe, szczególnie dla zaawansowanych wspinaczy.
Polecane drogi
- Henkelei 5c
- Pembe Hayaller 6a
- No Gearrr 6a+
- 24 M Chrono 6b
- Stalaktosaurus 6c
- Maa Croob 6c+
- Brazilia Carnaval 7a
Podejście
Samochodem: Na wysokości sektora Mevlana zjeżdżamy z głównej drogi w dół w stronę restauracji Alabalik i parkujemy samochód. Po prawej stronie stoi mały, zielony budynek z toaletami. Przechodzimy po jego prawej stronie i wchodzimy na wąską ścieżkę, która prowadzi nas pod skały. Po drodze mijamy duże budynki gospodarcze, w których mieszczą się kurniki.
Pieszo: Idąc z kempingu Josito mijamy sektor Right Cave i gdy droga szutrowa skręca w lewo, my skręcamy w prawo na ścieżkę oznaczoną kopczykami. Po drodze jest kilka poręczówek (po deszczu może być ślisko).
Zapraszamy do innych wpisów o rejonach wspinaczkowych
Wspinanie w Leonidio – opis rejonu
Wspinaczka w Arco – polecamy najlepsze miejscówki
Wspinanie na Sycylii – rejon San Vito lo Capo