Dolina Śmierci bez wątpienia była najgorętszym punktem na naszej mapie podróży. Mimo wizyty na początku października termometr w naszym samochodzie przekroczył 100 stopni Fahrenheita (ponad 37 stopni Celsjusza), a każde wyjście z auta skutkowało tym, że w minutę byliśmy zlani potem. To co zapamiętamy z wizyty w tym parku to na pewno bardzo zróżnicowane krajobrazy. Praktycznie każdy punkt, który zobaczyliśmy był jedyny w swoim rodzaju. Mimo, że Dolina Śmierci wydaje się pusta, wręcz wymarła, jednocześnie jest pełna życia. Niesamowite jest, że w tak nieprzystępnym miejscu, przyroda wciąż walczy o przetrwanie.
Informacje ogólne o Dolinie Śmierci
Park Narodowy Doliny Śmierci leży we wschodniej części Kalifornii, na terenie pustyni Mojave i jest największym parkiem narodowym na terenie Stanów Kontynentalnych. Jest to obszar ekstremów – jest najgorętszym, najsuchszym i najniżej położonym miejscem w Stanach Zjednoczonych. Najniższy punkt ma 86 m p.p.m. i stanowi największą depresję w Ameryce Północnej. Co ciekawe najwyższy punkt Kontynentalnych Stanów, Mt Whitney, leży zaledwie 136 km stąd. Zanotowana w 1913 roku temperatura powietrza (56,7 stopni Celsjusza) jest światowym rekordem.
Dolina Śmierci kojarzy się z miejscem, gdzie ze względu na niekorzystne warunki życia praktycznie nie ma. W rzeczywistości jest bardzo zróżnicowana pod kątem fauny i flory. Występowanie poszczególnych gatunków wiąże się z wysokością nad poziomem morza. Sama Dolina Śmierci łączy różnorodne środowiska – góry, piaszczyste wydmy, wyschnięte jeziora oraz oazy pełne palm. Fascynujące jest to jak zwierzęta potrafiły przystosować się do braku wody i wysokich temperatur. Przykładowo szczuroskoczki są w stanie nie pić wody przez całe swoje życie. Nawadniają się jedynie poprzez dostarczanie wody w pożywieniu. Mieszkające w wyższych partiach owce kanadyjskie mogą obyć się bez wody przez kilka dni. W tym czasie przez odwodnienie mogą stracić nawet 30% masy ciała.
Planujesz podróż po parkach narodowych w USA?
Zajrzyj do innych naszych wpisów!
5 niezwykłych miejsc, które musicie zobaczyć w Dolinie Śmierci
Zwiedzanie zaczęliśmy od wschodu, wjeżdżając drogą 190 prowadzącą z Las Vegas. Zaczynając zwiedzanie warto odwiedzić centrum turystyczne, gdzie dostaniemy broszurki opisujące najciekawsze miejsca oraz możemy przejść przez wystawę multimedialną opowiadającą o Dolinie Śmierci.
Zabriskie Point
Pierwszy miejsce, które zobaczyliśmy w Dolinie Śmierci i od razu zwaliło nas z nóg. Przed nami rozpościerał się krajobraz niezwykłych formacji skalnych, które są wynikiem działania wody oraz trzęsień Ziemi. To miejsce otrzymało nazwę na cześć Christiana Brevoorta Zabriskiego, który był prezesem firmy Pacific Coast Borax na początku XX w. Tuż przy Zabriskie Point znajduje się też 20 Mule Team Canyon. “Drużyna 20 mułów” jest pewnym symbolem Doliny Śmierci. Takie zaprzęgi ciągnęły wozy pełne boraksu po odkryciu złóż w okolicach Furnace Creek. Zwierzęta pokonywały dystans 165 mil w ciągu 10 dni idąc po nieutwardzonych, prymitywnych drogach.
Badwater Basin
Bezodpływowe jezioro, które okresowo pojawia się tylko po opadach, a potem woda odparowuje pozostawiając obszar pokryty solą. Woda, która zostaje po opadach ma bardzo wysokie stężenie soli, co sprawia, że nie nadaje się do picia. Co ciekawe, nawet w tak niesprzyjającym środowisku jak to żyje kilka gatunków roślin i zwierząt. Samo miejsce widać z samochodu, ale warto wysiąść na chwilę i przejść się po tym niesamowitym terenie. Są tam oczywiście znaki ostrzegające przed wysokimi temperaturami. Badwater Basin jest najniżej położonym terenem w Ameryce Północnej (86 m p.p.m), a na wzgórzach za plecami można wypatrzeć znak, który wskazuje poziom morza.
Devil’s Golf Course
Ten punkt wyjątkowo polecamy, bo zrobił na nas ogromne wrażenie. W wydanym w 1934 roku przewodniku po Dolinie Śmierci o tym miejscu napisano, że “tylko diabeł może grać w golfa na tej powierzchni”. I faktycznie obszar sprawia wrażenie skrajnie nieprzyjaznego. Jest pokryty bryłami ziemi zmieszanej z solą, które są bardzo twarde i ostre. Jeden nieostrożny krok i można mieć zdartą całą nogę. Dodatkowo raz na jakiś czas słychać specyficzne dźwięki, jakby ktoś uderzał w kawałek metalu. To dźwięki pękających brył na wskutek wysokiej temperatury, która tam panuje. Miejsce leży trochę na uboczu i można do niego dojechać utwardzoną drogą. Po drodze mijaliśmy zwykle samochody 4×4, ale jadąc bardzo powoli nasz kampervan też sobie poradził z kamienistym podłożem.
Artists Drive
Bardzo przyjemna, jednokierunkowa trasa widokowa. Droga sama w sobie jest bardzo ekscytująca ze względu na liczne zakręty, wzniesienia i zjazdy w dół. Ciekawym punktem przy tej drodze jest Artist’s Palette, czyli wzgórza kolorowe niczym paleta artysty. Barwy są wynikiem utleniania różnych metali.
Mesquite Flat Sand Dunes
Piękne, piaszczyste wydmy. Miejsce jest naprawdę łatwo dostępne, bo znajduje się tuż przy głównej drodze, więc zdecydowanie warto tu wstąpić. My byliśmy tutaj pod koniec dnia, więc mieliśmy przyjemność oglądać zachód słońca siedząc na jednej z wydm. Nie ma tutaj wyznaczonego szlaku, można poruszać się swobodnie. Niektóre wydmy sięgają 30 metrów wysokości!
Co jeszcze warto zobaczyć?
Dante’s View
Punkt widokowy na poziomie 1 500 m, z którego można podziwiać widok na całą dolinę.
Ubehebe Crater
Głęboki na 163 metry krater powstały w wyniku wybuchu wulkanu.
Kean Wonder Mine
Dawna kopalnia złota, w której pozostały nienaruszone elementy kolei linowej. Dojazd wymaga poruszania się samochodem 4×4.
Informacje praktyczne
Jak się przygotować?
Przed wjazdem do parku warto zadbać o odpowiednią ilość wody i paliwa. W Dolinie Śmierci latem są ekstremalnie wysokie temperatury (powyżej 40 stopni Celsjusza), więc trzeba się odpowiednio nawadniać. Zalecane jest zabranie minimum 4 litrów wody na osobę na dzień.
Cena wjazdu
Cena wjazdu auta osobowego wynosi $30/tydzień. Polecamy zakup karty America the Beautiful, która umożliwia wjazd do wszystkich parków narodowych oraz ponadstanowych (Federal Recreational Areas). Cena karty to $80 za rok za samochód.
Visitor’s Center
Znajduje się w Furnace Creek. Polecamy zajrzeć ze względu na ciekawą część muzealną.
Poruszanie się po parku
Jeśli nie wybieramy się na dłuższe wyprawy piesze (na które potrzebne jest specjalne pozwolenie) po parku najlepiej poruszać się samochodem. Odległości między poszczególnymi punktami widokowymi są dość duże – nam nie starczyło dnia na zobaczenie wszystkich planowanych miejsc. W miesiącach letnich zalecane jest jak najkrótszej przebywanie poza klimatyzowanym pojazdem.
Kempingi
Na terenie parku narodowego znajduje się 8 kempingów. W przeciwieństwie do innych miejsc część z nich zamykana jest w lecie (z uwagi na zbyt wysokie temperatury). Kilka kempingów jest darmowych, do kilku dojedziemy tylko samochodami 4×4. Lista kempingów oraz informacje dotyczące cen, zasad rezerwacji i wszelkich udogodnień znajdują tutaj.
Sklepy i stacje benzynowe
Na terenie parku są 3 stacje benzynowe (Furnace Creek, Stovepipe Wells Village. Panamint Springs), ale ceny paliwa są dużo wyższe. W Furnace Creek można też znaleźć sklep i restauracje. Przy stacji w Stovepipe Wells również znajduje się sklep.
Internet
W większości miejsc w parku nie ma zasięgu, więc polegaliśmy tylko na mapie w gazetce parku.
