Od naszej wizyty w Arches minęło już 7 miesięcy i siadając do napisania tego posta zaczęłam się zastanawiać co pamiętam z wizyty w tym parku, co zrobiło na mnie największe wrażenie? Przede wszystkim wspominam nasze zafascynowanie tym jak powstają łuki skalne. Natura nigdy nie przestanie nas zadziwiać. Gdy wracam pamięcią do Arches do głowy przychodzą mi także piękne, nietypowe szlaki w Devil’s Garden (część ścieżek jest wytyczona grzbietami nagich skał), rozległe krajobrazy pełne różnorodnych form skalnych, przepiękna panorama oddalonego pasma gór La Sal oraz… tłumy przy najpopularniejszych łukach: Delicate Arch oraz Windows Section. W Arches niestety tego nie da się uniknąć. Pocieszające jest to, że im dłuższy szlak wybieramy i im dalej jesteśmy od parkingu, ludzi robi się coraz mniej, a zwiedzanie daje więcej przyjemności.
Na obszarze Arches National Park znajduje się ponad 2000 łuków skalnych. Niektóre z nich są malutkie i ich otwory w skale mają średnicę 1 metra, co ledwo kwalifikuje je jako łuk skalny. Za to część liczy sobie kilkanaście metrów wysokości (Delicate Arch) albo nawet 100 metrów długości (Landscape Arch).Łuki skalne można spotkać także w innych parkach (Canyonlands, Bryce Canyon), ale w żadnym nie zobaczycie ich aż tylu.
Jak powstają łuki?
Wszystko zaczęło się jakieś 300 milionów lat temu, kiedy na obszarze Wyżyny Colorado było morze, które w kolejnych milionach lat wyparowało zostawiając po sobie pokłady soli. Z czasem przykrywały ją kolejne materiały, które następnie stały się scaloną pokrywą skalną. Pod wpływem nacisku tych skał warstwa soli stała się niestabilna i ulegała przesunięciom tworząc w piaskowcu pionowe pęknięcia. W wyniku procesów erozji i wietrzenia szczeliny poszerzają się i powstają mury skalne (płetwy skalne).
Następnie woda zaczyna podobną pracę w tych murach skalnych. Pod wpływem zmiennych temperatur powoli kruszy skały, które potem wywiewa wiatr. W ten sposób w skałach powstają małe niecki, które potem mogą zamienić się w okna skalne, a wreszcie w łuki, które dziś możemy tutaj podziwiać. Proces erozji trwa nadal, a krajobraz ciągle się zmienia. Jedne łuki powstają, inne ulegają zniszczeniu. Pamiętajmy, że zobaczymy tu nie tylko łuki skalne, ale również skalne wieże, iglice, okna i ostańce, które razem budują niepowtarzalny krajobraz parku.
Najpiękniejsze miejsca w Arches National Park
Dzień w Arches zaczęliśmy na długo przed wschodem słońca. Pierwsze kroki skierowaliśmy do najbardziej znanego Delicate Arch. Naszym następnym celem był Devil’s Garden Trailhead, położony na północy parku, a pod koniec dnia odwiedziliśmy największe łuki w The Windows Section.
Delicate Arch
Delicate Arch to zdecydowanie najbardziej znany i najczęściej fotografowany łuk w parku. Fakt, że jeszcze przed wschodem słońca kręciło się pod nim kilkadziesiąt osób dowodzi popularności tego miejsca. Ten łuk to ikona nie tylko tego parku, ale całego stanu Utah. Znajdziemy go na stanowych tablicach rejestracyjnych i znaczku pocztowym z 1996 roku, który upamiętniał setna rocznicę ustanowienia stanu.
Delicate Arch jest naturalnym łukiem skalnym zbudowanym z piaskowca. Ma około 16 metrów wysokości, a w najwęższym miejscu niecałe 2 metry grubości. Można go podziwiać z punktów widokowych: Upper i Lower Delicate Arch Viewpoint, które usytuowane są tuż przy drodze albo podejść pod sam łuk 2,5-kilometrowym szlakiem. Szlak zaczyna się na parkingu przy Wolfe Ranch. Najpierw poruszamy się piaszczystą drogą, a potem po gładkich skałach drogą wyznaczoną kopczykami z kamieni. Po ciemku chwilami mieliśmy problemy ze znalezieniem ścieżki, ale za dnia w ogóle nie powinno być z tym problemu. Idąc w stronę łuku pokonujemy niewielkie wzniesienie (około 146 metrów). Szlak nie jest zacieniony, więc obowiązkowe jest nakrycie głowy i odpowiednia ilość wody. W materiałach parku oznaczony jest jako trudny, ale oceniamy go raczej jako łatwy. Najlepszą porą na fotografowanie jest zachód słońca.
Devil’s Garden
Devil’s Garden był najtrudniejszym szlakiem, który pokonaliśmy w Arches. Całość trasy liczy 11,6 km i tworzy pętlę. Na tę część przeznaczyliśmy około 3-4 godzin. Początkowa część jest łatwa i prowadzi piaszczystą ścieżką. Zobaczymy przy niej Pine Tree Arch i Tunel Arch, a nieco dalej ikoniczny Landscape Arch.
Landscape Arch to najdłuższy łuk skalny w całej Ameryce Północnej (93,3 m). Jednocześnie sprawia wrażenie niezwykle delikatnego. W najwęższym miejscu ma tylko 1,8 m. Kiedyś istniała ścieżka, którą można było podejść pod sam łuk, jednak po tym jak w 1991 roku odpadł ogromny blok skalny ważący ponad 180 ton, a potem w 1995 roku kolejne fragmenty, władze parku zdecydowały się na zamknięcie szlaku. Teraz możemy podziwiać ten łuk zza barierek. Żeby tutaj dotrzeć pokonujemy 1,3 km.
Potem szlak zaczyna robić się trudniejszy i prowadzi po grzbietach płetw skalnych. Trzeba być bardzo uważnym, żeby się nie poślizgnąć. Dodatkowo osoby mające lęk przed ekspozycją albo lęk wysokości mogą mieć problemy z pokonaniem tej części szlaku. Kolejnymi łukami, które widzimy są Partition Arch czyli dwa łuki położone tuż obok siebie, z których można podziwiać panoramę parku. Tuż obok znajduje się Navajo Arch. Idąc dalej dochodzimy do Double O Arch, który składa się z dwóch łuków położonych jeden nad drugim. Do tego łuku szlak ma niecałe 3,5 kilometra w jedną stronę, a pokonanie go zajmuje około 2 godzin.
The Windows Section i Double Arch
W sekcji The Windows znajdziemy cztery spektakularnej wielkości łuki skalne. Szlak, który je łączy jest krótki i łatwy, więc na miejscu spotykamy tłumy turystów w całego świata. Na zobaczenie tej części potrzebujemy około godziny.
Na początku swoje kroki kierujemy ku Double Arch. Są to dwa łuki połączone ze sobą na jednym końcu. Jest to najwyższy i drugi co do długości łuk w parku. Cieszymy się, że tę część parku zostawiliśmy sobie na koniec, bo po obejrzeniu kilkunastu łuków ten przez swoje rozmiary wciąż robi na nas imponujące wrażenieKolejne łuki, które widzimy to North i South Window. Te wielkie łuki mające po kilkanaście metrów wysokości są swoim niemal lustrzanym odbiciem. Patrząc na nie z daleka przypominają okulary i tak też czasem są nazywane. Naprzeciwko leży Turret Arch.
Informacje praktyczne
Położenie
Park Narodowy Arches leży we wschodniej części stanu Utah, tuż przy miejscowości Moab, która nas totalnie urzekła swoim małomiasteczkowym, amerykańskim klimatem. Do tego ma przepiękną okolicę pełną skał, gór i rzek, która daje możliwość uprawiania wielu sportów: kolarstwa górskiego i szosowego, jazdy konnej, kajaków, wspinaczki czy BASE jumpingu. Jeśli mielibyśmy gdzieś mieszkać w USA to właśnie tam.Moab jest największym miasteczkiem w okolicach parków narodowych Arches i Canyonlands, więc jednocześnie oferuje bazę noclegową i gastronomiczną. Jeśli odwiedzacie któryś z tych parków, na pewno tam traficie.
Dojazd
Z Moab jedziemy na północ drogą numer 191. Po około 5 kilometrach widać tablice parku po prawej stronie.
Cena wjazdu
Cena wjazdu auta osobowego wynosi $30/tydzień. Polecamy zakup karty America the Beautiful, która umożliwia wjazd do wszystkich parków narodowych oraz ponadstanowych (Federal Recreational Areas). Cena karty to $80 za rok za samochód.
Ile czasu potrzeba na zwiedzanie
Jeden dzień jest wystarczający na zobaczenie najważniejszych punktów. My byliśmy około 8-9 godzin i zobaczyliśmy wszystkie zaplanowane miejsca.
Poruszanie się po parku
W parku najlepiej poruszać się własnym autem. Odległości między poszczególnymi wynoszą od kilku do kilkunastu kilometrów. Park nie oferuje własnej komunikacji w postaci autobusów. Natężenie ruchu (zwłaszcza w sezonie) jest wysokie, więc rekomendowane pory przyjazdu to wczesny ranek albo późne popołudnie w celu uniknięcia stania w korku przed wjazdem do parku, a potem łatwiejsze znalezienie miejsc do parkowania.My odwiedzaliśmy ten park w niedzielę i faktycznie ruch był wzmożony, zwłaszcza przy łukach blisko drogi np. Windows Section.
Kempingi
Na terenie parku znajduje się jedno pole kempingowe Devils Garden, które oferuje 51 miejsc. Od marca do października wymagana jest rezerwacja przez www.recreation.gov albo pod numerem telefonu 1-877-444-6777 (rezerwacja jest możliwa z 6-miesięcznym wyprzedzeniem). Poza sezonem obowiązuje zasada first-come, first- served (kto pierwszy, ten lepszy). Kemping oferuje toalety z bieżącą wodą, stoły piknikowe, miejsca na ognisko, wodę pitną. Jeżeli Devils Garden Campground będzie pełny, można skorzystać z kempingów położonych w okolicy Moab.
My nocowaliśmy w BLM-ie Willow Spring Road tuż przy Arches. Jadąc około 10 mil na północ drogą nr 191 po prawej stronie będziemy mijać drogę BLM 378. Skręcamy w nieutwardzoną drogę i znajdujemy rozległe miejsce w wieloma miejscami do zatrzymania się. W tym miejscu oprócz nas było około 50 kamperów. Spanie jest za free.
Sklepy i stacje benzynowe
Na terenie parku nie ma sklepów, ani stacji benzynowej. Najbliższe są w Moab.
Pralnia i prysznic
Na terenie parku nie ma pralni, ani pryszniców. Najbliższe są w Moab. My korzystaliśmy z prysznica na kempingu Slick Rock Camp ($5 bez limitu) .
Internet
Na terenie parku jest bardzo słaby zasięg. Nie ma publicznego dostępu do wifi.
